15.6.10

yaz modu.













Saat 16:16 bu yazıyı yazmaya başladığımda.
Uğur getirsin diye başlamadım merak etmeyin.
Sadece ben saat 12ymiş gibi hissederken saatin 4 olduğunu anlamamla yazmaya başladım.
Şimdi düşünüyorum ben bi hafta önce bugün bu saatlerde okuldan çıkıyordum.
Muhtemelen yazılım vardı ve karne notu hesaplamaya çalışıyordum.
Sonra saat 5 gibi eve geliyordum.
Ertesi günün yazılıları için çalışmaya başlıyordum.
Karşımda mantar pano ve büyükçe VACATION yazısı.
Yazılı günleri nelere çalışacağım filan.
yanında IMPOSSIBLE IS NOTHING
yani anlayacağınız kendimi motive etmek için elimden gelen her şeyi yapıyordum.
Motive oldum mu tartışılır ama sayılı gün gerçekten çabuk geçiyo.
Farkında vardım bugün artık okula gitmemem,ders çalışmamam garip gelmiyor.
Bilgisayarın karşısında 8-9 saat geçirme huyum da hala yerli yerinde.
Yazılılar bitince deli gibi alışveriş yapma istediğimde normale inmeye başladı
Tatil moduna girmeye başladı beynim.
Sanki tatilin başındayken yeniden başlat yapıyorum. günün yarısında klimam ve beynim uyku modunda. gün içerisinde pek meşgul değilim ama dışarıda olduğum da söylenemez.
Asosyal değilim ama ev kuşu olmak benim seçimim galiba.

Her neyse,
Karne günü ne giyeceğimi düşünmeye bile başladım. evet bu psikolojik bi sorun gibi görünebilir ama KARNE GÜNÜ kavramını düşününce bi yılın sonunda bittiğini anlamak çok çok çok hoş.
Eokula girmeye çalışıyorum ortalamamı görmek için ama her yolu denedim açılmıyor. Mal deyince açılırdı genellikle ama, bu sefer o da işe yaramadı.
MEB beni takdir edecek,çok hoş fakat takdir insanın motive olması için gerekilen bi durum değil mi?


Ben neden takdir aldıkça motive olmuyorum :D Fen lisesinde bilim adamı yerine inek yetiştirme düşüncesi içinde olan insanlarla uğraşıp duruyorum? Umarım bu durum düzelir ve okul gerçekten yaşanılabilen bi yer haline gelir.

Yanlış anlamayın okulumu seviyorum. Yine tercih yapsam yine yazarım ama...

Bu yıl çok çabuk başladı aslında.
İlk günleri hatırlıyorum aslında kesinlikle en güzel günlerdi, gruplaşma yok, tartışma yok herkes mutlu. İçimizde ders dinleme isteği bile vardı, düşünün. daha da önemlisi okula gitme isteği.
Şu kadarını söyleyim ben okul açılması için 57 günden itibaren gün saydım netten tanıştığım sınıf arkadaşımla.
Şimdi n'oldu, kapansın diye gün saydık.
Ne ironik ama.


Olsun benim kadar kendiyle çelişen bi insan okul açılmasını da isteyecektir bi gün.Eminim.

~ Bu yazıyı yazarken Ricky abi'den Livin' La vida Loca dinliyodum.
Size de dinleteyim.






3 yorum:

  1. Seliiinn! cok sevdim burayi:) rengarenk ne gzl:)

    Sevgilerle,
    Rory

    YanıtlaSil
  2. Öğrenciliğin kaderi budur. okuldayken tatili tatildeyen okulu istemek.
    emin ol kendinle çelişen tek sen diilsin. Hani herkes aynı durumda olmasa bile bitter kız aynı düşünüyor seninle, yanlız hissetme kendini :)

    YanıtlaSil
  3. teşekkürler Rory :)
    Yalnız olmadığıma sevinsem mi üzülsem mi bilemedim bitter :) aslında tamamen okulu özlediğim düşünülemez ama bi boşlukta hissetmek kendini gerçekten kötü oluyor :D

    YanıtlaSil