Yakın zamanda bunu anladım, çok düşünmek gerçekten sadece probleme sebebiyet veriyor,
insanın bazen, "amaan ne olacaksa olsun" demesi gerektiğine inanır oldum,
o kadar farklı formatta şeyi bir arada götürmeye çalışan, bu arada da tökezlemeyi kabul edemeyen bir insan olunca çok düşünmek de kaçınılmaz oluyor.
Bilen bilir, okulda sıramı herhangi bir olayı(!) olasılıkları yazarak değerlendirmişliğim bile var. (her zaman)
Ah bir de ayrıntılar!
Beni bitiren bu ayrıntılar olacak zaten, ama ayrıntıları düşünmenin iyi yönleri de yok değil,
bakalım ilerleyen zamanlarda görürüm hangi tarafı daha baskın.
Genel olarak bakacak olursam, her ne kadar diğer taraf daha kolay olsa da zoru seçmenin sonunun daha iyi olduğuna da inanıyorum, bu yazıdan çıkaracağım sonuçsa galiba orta yolu bulmaya çalışmak.
-Bu yıl bitsin, gerçekten bu çok düşünme işini bırakacağım, cidden, bazı şeyler yaklaştıkça insan panik oluyor. Ne yapacağını bilemiyor ve düşünmeye başlıyor halini.
Not: Bazı yazılarımda kendimle konuşuyorum galiba, kendimle kararlaştırmaya çalışıyorum bir şeyleri. bu da onlardan biri oldu. Bu arada kendi içinde de uzlaşması gerekebiliyor insanın ne demişler "kendimi kendimden çıkarsam sıfır kalmaz."
delirme eşiğine gelene kadar bi şeyleri düşenebilen biriyim ben de mazoşist miyim neyim bi dur düşünme de olan olsun yook:)))
YanıtlaSilhem ne demişler düşün düşüüün.... şaka şaka düşün düşün nereye kadar diycektim ben.:) orta yolu bulmak her zaman mümkün olmasa onu başarınca huzurlu bi şekilde uyuyabiliyosun işte:))
hahaha,ilk cümle bana daha yakın gelen malesef :( ama düzelmeye çalışıyorum diyelim "düşün düşün nereye kadar" felsefesi daha rahat daha huzurlu kesinlikle. bi de nasıl hayata geçiriliyor öğrensem.. :D
YanıtlaSil